Althans, dat is de strekking van de woorden van de heer Anthonie Kort, predikant van de Oud Gereformeerde Gemeente in Krimpen aan den IJssel. In zijn brief aan de lokale gemeenteraad roept hij de lokale politiek op: “De roepende zonden die tegen de scheppingsorde indruisen, dienen uitgebannen. Zo niet, dan zullen wij en zij een zwaarder oordeel over ons uitroepen.”

Hoe cryptisch de woorden op het eerste oog ook lijken, met een beetje gezond verstand weet je dondersgoed wat hier staat. Daar hoef je geen theologie voor gestudeerd te hebben. Bovendien ben ik getrouwd met een man die in dit milieu is opgegroeid – wat voor mij overigens nooit een issue is geweest – dus wij weten zeer goed wat er met deze tekst wordt bedoeld. En ik ben opgegroeid in Krimpen aan den IJssel, dus ik weet ook wat voor gevolgen dit soort woorden hebben op onze samenleving. Ik spreek de slachtoffers met enige regelmaat. Er zijn veel Krimpenaren die een geheim leven leiden, maar ook het verbreken van familiecontacten, uithuiszettingen en zelfmoord zijn mij niet onbekend.

Terwijl de oud gereformeerden druk bezig zijn om te kijken hoe ze deze woorden weer zo kunnen interpreteren dat ze er toch iets anders mee bedoelen, is de boodschap voor mij glashelder. Dit is een regelrechte oproep aan de Krimpense politiek om alle seksuele gerichtheden en relatievormen die niet passen binnen de scheppingsorde te laten verdwijnen uit onze samenleving. Noem alle letters dus maar op. En als hij aan de lokale overheid vraagt om dit uit te voeren, dan kan hij maar één manier voor ogen hebben.

Daarmee gaat deze brief in mijn ogen een stap verder dan de Nashville-verklaring. Daar waar de Nashville-verklaring nog een opsomming was van standpunten, roept deze brief op tot daadwerkelijk handelen. Dan kun je het nog met zulke cryptische woorden verbloemen, het verandert niets aan de inhoud. Voor de Nashville-verklaring is uiteindelijk niemand veroordeeld. Kennelijk ging het nog niet ver genoeg. Hoever mag het gaan?

Als een imam dit soort uitspraken doet, dan valt vrijwel heel Nederland over hem heen. Doet een dominee hetzelfde, dan blijft het angstvallig stil. Zo ook de Krimpense politiek, die het wil afdoen als een brief die überhaupt nooit in de openbaarheid had mogen komen. Bang om over de inhoud van de brief te praten, omdat het zo’n gevoelig onderwerp is. Als er al iets gezegd wordt dan is het met een aura van respect rondom de godsdienstvrijheid. In de Biblebelt hebben we wat dat betreft veel ervaring hoe we dit soort onderwerpen onder de pet houden.

Wat ik zie is een angst in onze samenleving. Een angst om het taboe te benoemen en de hypocrisie onder ogen te zien. Als je als niet-religieus persoon oproept tot het uitbannen van bepaalde bevolkingsgroepen dan wordt je daarvoor veroordeeld, en terecht. Plak er het woord ‘religie’ op en de kans is groot dat je ermee weg komt.

Ik wil een serieuze discussie in Nederland over hoever de godsdienstvrijheid reikt. Dit is het taboe waar we in Nederland niet over durven te praten en waar geen Tweede Kamerlid zijn handen aan wil branden. Meten we niet met twee maten? Houdt godsdienstvrijheid in dat je alles maar mag doen en zeggen? Hoe verhoudt artikel 6 ten opzichte van artikel 1 van de grondwet en waar ligt dan die grens? Gelukkig is de LHBTI-gemeenschap specialist in het doorbreken van taboes. Ook daarin zijn WIJ de oplossing.

Maar wat ik vooral wil is dat alle jongeren die opgroeien in de Mieraskerk – of in welke kerk, synagoge of moskee dan ook – voortaan veilig uit de kast kunnen komen. Het klimaat dat in de Mieraskerk wordt gecreëerd moet stoppen. Laten we dit niet goedpraten of onder het tapijt schuiven. Hier moet de verandering beginnen. Daarom heb ik aangifte gedaan. Afgelopen zondag, omdat het kan.