Zolang je geen strafbare dingen doet, is het gewoon prima hoe je bent. Ik vind het frustrerend om te merken dat er in ons land zó ontzettend moeilijk wordt gedaan over relatief kleine dingen. Neem nu als voorbeeld een genderneutraal toilet. Iedereen heeft er thuis eentje. Daar gaan jongens, meisjes, opa's, oma's, iedereen naartoe. Of het feit dat er in het openbaar vervoer wordt gezegd: 'beste reizigers' in plaats van ‘dames en heren’. Wat zou je daar nu op tegen moeten hebben? Zo benoem je toch juist iedereen?
Dan is het toch mooi, bijna essentieel, om bij die collega ook jezelf te kunnen zijn? Omdat je weet dat het kan, omdat die ander niet oordeelt.
Het zijn vooral de mensen die zelf niet met zoiets heftigs als hun genderidentiteit worstelen, die er moeilijk over doen. Terwijl relatief kleine oplossingen mensen die wel onder dit soort levenskwesties gebukt gaan, enorm kunnen helpen. Misschien kun je je er niets bij voorstellen. Maar dan nog: maak je druk over belangrijker zaken. Bijvoorbeeld over mensen die worden uitgescholden omdat ze zichzelf willen zijn, maar toevallig homo zijn of transgender. Maak dáár een probleem van, ga daarover twitteren.
Wat ik hoop, met heel mijn hart, is dat collega’s die hun identiteit of seksuele voorkeur nog voor zich houden, op den duur geen rol meer hoeven te spelen. Het is immers geen keuze. Als je met elkaar in een team of eenheid zit, of tijdens een dienst een auto of bus deelt, dan moet je letterlijk elkaars rug zijn. Je maakt heftige dingen mee in dit vak, met elkaar, deelt lief en leed. Dan is het toch mooi, bijna essentieel, om bij die collega ook jezelf te kunnen zijn? Omdat je weet dat het kan, omdat die ander niet oordeelt.
