Hetzelfde geldt voor mijn werk als scheidsrechter in het betaald voetbal. De voetbalwereld is wel een aparte, wat dat betreft. Binnen de muren is discriminatie van LHBT+ geen issue. Eromheen is het een ander verhaal. Ik ken spelers die homo zijn. Maar, geen enkele speler in het mannelijke betaalde voetbal durft gewoonweg uit de kast te komen. Het is de grote angst voor het onbekende. Niemand heeft het ooit geprobeerd, dus wat de gevolgen zouden zijn weet niemand. Toch zijn spelersmakelaars bang voor de publieke opinie, dat een speler zijn waarde verliest. En spelers vrezen voor hun carrière.
Een agent die zichzelf kan zijn, zal een nog betere agent zijn.
Ik vind het fantastisch om wedstrijden te mogen fluiten en er mede voor te zorgen dat deze zo goed mogelijk verlopen. Het is prachtig om aan het werk te zijn midden in dat stadion, op het veld. Maar ik kan daarbij volledig mezelf zijn, gewoon Kevin. Daar ben ik dankbaar voor. Ik vind het erg dat dit niet geldt voor de spelers. Dit moet echt veranderen. Dat lukt alleen als we het bespreekbaar gaan maken. Maar dat gaat geen speler in zijn eentje doen. Daar zou wellicht een groep bekende spelers het voortouw in moeten nemen. Daarnaast vraagt het iets van het publiek, van de voetbalfans, liefhebbers van topsport. Want ik weet zeker, dat wanneer een topsporter volledig zichzelf kan zijn, en dus gelukkiger, dat hij dan een nóg betere speler is. In dit geval: een voetballer die nóg beter presteert. Voor ‘jouw cluppie’.
Even goed als dat een politieagent die zichzelf kan zijn, zich blij en veilig voelt in zijn/haar werkomgeving, een nog betere politieagent zal zijn. Maar de voorwaarden daarvoor, creëren we samen. Alleen met elkaar kunnen we ervoor zorgen dat die spelers, en agenten, zich veilig genoeg voelen om zichzelf te kunnen zijn.
