Er zijn grote stappen gezet wat betreft de acceptatie van LHBT+-ers in Rotterdam. Maar er zijn ook nog veel situaties en plekken waar het nog niet goed gaat. Waar het beter kan én waar het soms terugvalt. En daar kom ik als wethouder aan zet.
In mijn optiek gaat geaardheid veel verder dan homo óf hetero. En gaat ras niet uitsluitend over zwart óf wit. Ook gaat gender veel verder dan alleen man óf vrouw. Onze maatschappij is enorm geneigd om in ‘hokjes’ te denken, in dat wat men kent en in zijn opvoeding heeft meegekregen. Er zitten echter zoveel gradaties en zoveel meer kleuren tussen dit alles. Ik gun mensen zo dat zij deze beperkte ‘hokjes’ los kunnen laten en in veel meer kleurtinten gaan denken.
De tentoonstelling 12 portretten, 12 verhalen van Roze in Blauw blijkt een groot succes onder de medewerkers! Om te zien hoe deze expositie er uit ziet ging ik op bezoek op het Politiebureau aan de Veilingweg van de eenheid Rotterdam en spreek met initiatiefnemer Marco van Schie - Smit van Roze in Blauw.
Gert-Jan Verboom van The Hang-Out 010 heeft donderdag 20 juli de Legpenning gekregen van de Rotterdamse politie en Roze in Blauw. Gert-Jan kreeg de penning uitgereikt van Roze in Blauw-voorman Marco van Schie-Smit.
De Legpenning is officieel een penning voor langdurige trouwe dienst voor medewerkers van de politie. Dit is der eerste keer dat Roze in Blauw de penning uitreikt. Marco van Schie-Smit: "We vonden het de hoogste tijd om Gert-Jan eens echt in het zonnetje te zetten. Hij heeft inmiddels al veel bereikt voor de jongeren van The Hang-Out 010 en voor de LHBTQI-community in het algemeen."
Eén van de redenen dat ik me zo hard inzet voor Roze in Blauw, is dat ik een voorbeeld wil zijn voor mijn kinderen en mijn naaste omgeving. Ik wil laten zien dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, op wie je verliefd wordt, waar je in gelooft.
Als je jezelf respecteert, geef je andere mensen eigenlijk geen kans dit niet ook te doen. Ik vind het zelf heel normaal dat ik op mannen val. Heb hier echt nog nooit een punt van gemaakt.
Mijn jeugd was op z’n zachtst gezegd niet zo fijn. Mijn thuis, wat mijn veilige haven had moeten zijn als jongen, was dat niet. Maar waar het bij veel anderen omgekeerd is, heb ik juist daarbuiten nooit iets naars meegemaakt omdat ik homo ben. Bij de politie heb ik me altijd volledig geaccepteerd gevoeld.