De voorstelling BOYS WON'T BE BOYS zou op 23 en 24 september te zien zijn in Theater Zuidplein. Helaas blijkt Rikkert van Huisstede verkouden te zijn en wordt deze verplaatst naar later dit jaar. We houden je op de hoogte.

Kun je jezelf voorstellen?

Ik ben Rikkert van Huisstede, theatermaker en ruimtemaker (in mijn werk doorbreek ik zingend allerlei hokjes en grenzen). Ik ben 27 jaar. Mijn sterrenbeeld is Leeuw. Bij mijn geboorte werd ook mijn biologische geslacht als man geregistreerd. Daar probeer ik me niet al te veel van aan te trekken. Net als dat ik dat van mijn sterrenbeeld niet doe. Dat ik vrij probeer te zijn van gendernormen zorgt ervoor dat mijn genderidentiteit non-binair heet. Maar meestal noem ik mezelf man omdat ik mezelf niet buiten de groep ‘mannen’ wil laten zetten. Ik hoor erbij en ik verander wat man-zijn betekent van binnenuit. Totdat we allemaal mensen zijn.

Wanneer was het moment dat, een toen nog kleine, Rikkert dacht: ik vind theater echt heel interessant.

Van jongs af aan speelde ik muziek instrumenten en vond ik het leuk om daarmee op te treden, maar altijd net even anders. Het leuke van theater vind ik dat je zelf mag bepalen wat de regels zijn. Dan kwam ik bijvoorbeeld door de zaal oplopen met mijn blokfluit, of ik speelde in een klarinetsolo één lange noot. Tijdens mijn opleiding aan het conservatorium had ik er moeite mee dat er toch allerlei theaterwetten bleken te zijn. Die vind ik wel leuk ter inspiratie, maar nog leuker om je er niet aan te houden. In mijn voorstelling creëer ik een wereld zoals ik die zelf graag zie en daar nodig ik mensen in uit. In die wereld is iedereen heel open en mag kwetsbaarheid bestaan. We houden rekening met elkaar en doen niet ons best om te presteren of ons beter voor te doen.

  "Homofobie en seksisme zijn maatschappelijk problemen die je niet in je eentje kunt oplossen"

Hoe kijk jij zelf tegen genderdiversiteit en identiteit aan? En hoe heeft zich dit door de jaren heen ontwikkeld?

Ik kreeg pas rond mijn twintigste door dat gender een thema was waar je over kunt lezen en over na kunt denken. Tot die tijd deed ik ook wel eens een jurk of hakken aan, maar wist ik niet dat het ongemak of de angst die ik daarbij voelde met een maatschappelijk probleem te maken heeft. Jongeren durven op de middelbare school bijvoorbeeld niet te vertellen dat ze op hetzelfde geslacht vallen omdat ze denken dat zij een probleem hebben, of dat zij anders zijn. Maar dat klopt niet. Homofobie en seksisme zijn maatschappelijk problemen die je niet in je eentje kunt oplossen. Het is belangrijk dat we steun zoeken bij mensen waar we ons veilig bij voelen, en dat we samen proberen om meer ruimte in de maatschappij te maken voor iedereen. 

Waar kwam de inspiratie van Boys won’t be Boys vandaan?

Toen ik op die manier leerde kijken (met een brede blik van bovenaf) ontstond bij mij de behoefte om met andere jongens en mannen te praten over hoe het is om man te zijn in deze maatschappij. Ik was benieuwd of andere jongens ook het gevoel hadden dat ze niet vrij waren om zichzelf te zijn. Al heel snel sloten honderden jongens (en mensen met andere genders) zich aan en hadden we gesprekken met elkaar. Daarin werd al snel duidelijk dat iedereen een eigen aanvliegroute heeft en anders over het thema nadenkt. Als het over mannelijkheid gaat kun je over Donald Trump praten, maar ook over yoga of over vaderschap. Er zijn veel verschillende verhalen en perspectieven, ook vanuit verschillende culturele achtergronden. Het leek me mooi om die verhalen te horen en een podium te geven. 

Cast Boys won't be Boys                                                                                                                                                      Bas de Brouwer

Hoe heb je de andere ‘boys’ ontmoet en wat vond je belangrijk bij het samenstellen van je gezelschap?

In eerste instantie vond ik de spelers (zo noem ik ze want niet iedereen vindt boy een passende term) in mijn eigen vriendengroep, maar al snel kreeg ik verzoeken van daarbuiten. Toen we in 2018 voor het eerst gespeeld hadden, kwamen er meer aanmeldingen en tips binnen. Mensen mogen mij gewoon mailen om te vragen of ze mee mogen doen. Natuurlijk ga ik ook op zoek naar verhalen en perspectieven die nog niet vertegenwoordigd zijn. Via theaters en maatschappelijke organisaties lukt het ons om ons netwerk te verbreden en nog meer mensen een podium te geven.

"Al die verschillende mensen op één avond, die zich kwetsbaar opstellen en zichzelf durven te zijn is heel overweldigend en hoopvol"

Is representatie belangrijk voor je?

Ik heb een podium, maar kan niet elk verhaal vertellen. Mannelijkheid is een heel breed onderwerp waar iedereen zich toe verhoudt. Ik vind het belangrijk om verschillende perspectieven te laten zien en samen te brengen. Op die manier kunnen we van elkaar leren en in verbinding zijn met elkaar. Spelers krijgen in de voorstelling een eigen moment waarin ze vrij zijn om te doen wat zij willen doen. Ik coach de spelers en houd het overzicht over het geheel, juist om te zorgen dat iedereen écht de ruimte heeft om vanuit zichzelf te spreken of performen. Hierdoor zijn de acts ontzettend persoonlijk en heel verschillend, vaak worden stereotypen doorbroken. Het is echt een plek waar mensen ruimte krijgen. Al die verschillende mensen op één avond, die zich kwetsbaar opstellen en zichzelf durven te zijn is heel overweldigend en hoopvol.

Het valt mij op dat er voor elke bezoeker wel een speler of verhaal is die ze niet hadden verwacht, maar dat er ook voor iedereen iets herkenbaars in zit. Ons publiek is vaak ook heel divers en raakt na afloop met elkaar in gesprek over de thematiek. Diversiteit en representatie is een verrijking. Ik ben blij dat mensen zich vrij voelen om zich bij ons aan te sluiten.

Scene uit Boys won't be Boys                                                                                                                                               Bas de Brouwer

Waar droom je nog van? Wat zou je als artiest nog graag aan de wereld willen geven?

Komend seizoen ga ik in Groningen, Enschede, Arnhem en Tilburg een lokale versie van de voorstelling maken. Daarin spelen alleen mensen uit die regio mee. Op die manier wil ik een landelijk netwerk van performers (professional of amateur, alles door elkaar) creëren die diversiteit en inclusie, gendervrijheid en feminisme belangrijk vinden. We kunnen van elkaar leren en onderzoeken hoe we van het theater een plek kunnen maken waar zingeving en samenleven de ruimte krijgen. Het is zo belangrijk dat we elkaar in levende lijven blijven ontmoeten. 

Meer over Rikkert van Huisstede

Meer over Boys won't be boys: