Vanuit Karlskrona (Zweden) - waar zij ‘on tour’ is – sprak GayRotterdam met singer-songwriter Donna Senders (24). Al heel jong wist zij dat ze zangeres wilde worden. Carlo Boszhart gaf haar na de studie dat éxtra zetje om hier vol voor te gaan. Haar meest recente single ‘Safe’ is een persoonlijk nummer over jezelf veilig voelen.

Een rapper die openlijk op mannen valt? Dat was 20 jaar geleden ondenkbaar, maar gelukkig verandert er ook veel ten goede in de wereld én in Rotterdam. GayRotterdam sprak met K3RN, deze goedlachse hiphopartiest luistert in het dagelijks leven naar de naam Sem, is geboren in Rotterdam en opgegroeid in Oostkapelle. Hij vertelde openhartig over zijn muziek, inspiratie en ook zijn coming out.

Rikkert van Huisstede is theatermaker en hij staat op dit moment in de Nederlandse theaters met de voorstelling 'Boys won't be boys'. Deze voorstelling is later dit jaar te zien in Theater Zuidplein in Rotterdam. 

Op zaterdag 4 november was ik aanwezig bij het online evenement van Jezelf op Zuid over straatintimidatie. Ondanks dat het evenement op lgbtqia+-personen was gericht, is het iets wat ook voor veel vrouwen herkenbaar is. Ik ben Ayla en zal de komende tijd schrijven over mijn ontdekkingstocht in alles wat met LHBTI+ te maken heeft. Enthousiast geworden door mijn eerste artikel over Jezelf op Zuid zal ik vaker schrijven voor GayRotterdam. De LHBTI+ community is een nieuwe wereld voor mij als heterovrouw. Ik ga me de komende tijd op mijn eigen manier onderdompelen in het voor mij ongewisse. En laat me daarbij graag verbazen, verrassen en inspireren.

GayRotterdam sprak met Vincent Karremans, de nieuwe Rotterdamse wethouder van handhaving, buitenruimte, integratie en samenleven. Hij volgt hiermee Bert Wijbenga op die burgemeester van Vlaardingen is geworden. Karremans was tot 2 september fractievoorzitter in de gemeenteraad voor de VVD en hij runde daarnaast het bedrijf Magnet.me dat hij 10 jaar geleden opzette.

Van een eigen bedrijf runnen en daarnaast zitting hebben in de raad bekleed je nu fulltime het wethouderschap? In hoeverre ben je al een beetje gewend aan die overgang?
Niet. [lacht] Nee, jawel. Ik ben hier ontzettend fijn ontvangen door heel veel mensen. Dat is echt waanzinnig. Maar het is wel echt een andere manier van werken. Als ondernemer sta je met de poten in de modder en ben je letterlijk zelf allemaal dingen aan het doen. En nu wordt heel veel voor je gedaan en gaat het veel meer om beslissingen nemen en lijnen uitzetten. Toen ik nog bij Magnet.me werkte, was ik veel meer met details bezig, dus dat niveau is heel anders. Het is wel heel vet om als Rotterdammer de kans te krijgen om zoiets voor je stad te doen, dus dat vind ik heel gaaf. Dat is wat in een bedrijf wat anders is. In het publieke domein heb je de kans om impact te maken voor heel veel Rotterdammers en dat vind ik heel leuk.

Je hebt vaker gezegd in interviews: “Als je maar wilt en hard genoeg werkt, dan kun je heel veel bereiken.” Wat zijn jouw ambities als het gaat om je nieuwe portefeuille? Dat je hard kunt werken, heb je volgens mij inmiddels wel laten zien.
Ik ben ook wel realistisch. Deze collegeperiode resteert nog zes, zeven maanden en wat ik dus niet ga doen, is nu alles stilzetten, nieuwe ambtelijke werkgroepen oprichten en nieuwe beleidsvisies schrijven. Wat ik nu doe, en zo zie ik mijn taak ook, zijn de ideeën en dingen waar Bert mee bezig was doorzetten. Daar heb ik ook veel met Bert over gesproken toen hij zelf nog wethouder was en ik raadslid. Dus ik sta ook in zekere zin een beetje aan de basis van dit beleid. Het zou ook raar zijn als ik dat vervolgens helemaal zou wijzigen. Ik wil gewoon kijken waar ik dingen kan versnellen en dingen kan gaan oppakken. Ik houd van problemen oplossen en zaken meteen aanpakken.

Zijn er specifieke problemen waar je dan meteen aan denkt?
Bijvoorbeeld seksuele straatintimidatie. Ik heb niet de illusie dat dit over zes maanden vervolgens in Rotterdam helemaal de wereld uit is, maar ik denk wel dat we nog echt veel kunnen doen. En daar liggen ook heel veel goede ideeën voor, maar die moeten uitgevoerd worden. Ik zie mijn rol om te zorgen dat die uitvoering ook echt snel gaat: effectief en heel doelgericht.

Vincent Karremans met pridevlaggen / fotocredits Lisette van Bale

Je hebt ooit in een interview in de Provinciale Zeeuwse Courant het volgende gezegd: “Ik vind dat in Rotterdam iedereen zich thuis zou moeten voelen. Dat is nu niet het geval. Veel mensen zijn ongelukkig in deze stad. Voelen zich in veel wijken niet veilig. Als je je niet veilig voelt, voel je je niet thuis. Homo's die zich gediscrimineerd voelen, net als Marokkanen en Turken op de arbeidsmarkt.'' (PZC, 06-04-2019) Hoe wil je ervoor zorgen dat in Rotterdam iedereen zich thuis gaat voelen?
Dat vind ik nog steeds. Niet heel ver hier vandaan bij De Doelen, Schouwburgplein, kregen twee meiden klappen, omdat ze hand in hand liepen. Dan schaam ik me niet alleen voor de stad, maar het maakt me ook ontzettend boos. Dát aanpakken is onderdeel van wat we doen met die aanpak seksuele straatintimidatie. Daarom noemde ik dat voorbeeld net ook. We richten ons veel meer op de daders. Op de mannen. We confronteren hen met hun gedrag en de impact die zij hebben op hun slachtoffers. We hebben nu door de hele stad heen een fototentoonstelling en daar gaan we nog veel meer mee doen. Denk hierbij aan films en gastlessen. We moeten bewustzijn creëren. Dat is niet van vandaag op morgen gedaan, maar ik geloof er heilig in dat we daar nog heel veel in kunnen doen en daar zie ik ook een belangrijke rol van de gemeente in weggelegd. Dat is een deel van het verhaal. Tegelijkertijd willen we heel duidelijk in kaart krijgen wat de plekken zijn waar Rotterdammers zich onveilig voelen. Daarvoor hebben we de StopApp. We willen graag dat zoveel mogelijk mensen die gebruiken en seksuele straatintimidatie melden, omdat we dan vervolgens op die plekken maatregelen kunnen treffen. Bijvoorbeeld door de inzet van handhavers of door iets doen aan de verlichting op donkere plekken in de stad. We willen zo stapje bij beetje die stad veiliger en inclusiever maken voor iedereen.

Dat is vooral het aanpakken van de daders. En hoe kom je in contact met de mensen die juist last hebben van seksuele straatintimidatie?
Ja, dat is een uitdaging. Het zijn ook veel jonge vrouwen en mensen trekken zich ook vaak helemaal terug in hun schulp, terwijl we juist die reikende hand willen bieden. Als je die StopApp hebt en je meldt daarin dat je ervaring hebt gehad met seksuele straatintimidatie, dan krijg je ook een belletje van ons. Dan wordt er met je gesproken en kijken we wat we voor je kunnen doen. We sturen dan ook vaak een sleutelhanger met alarm op die je kunt gebruiken als je je onveilig voelt. We willen dus echt die mensen helpen en zorgen dat ze niet in hun schulp kruipen. Dat ze voortaan wel hand in hand kunnen lopen. We zijn nu bezig met een campagne om jonge studenten en eigenlijk alle groepen die mogelijk met seksuele straatintimidatie in aanraking kunnen komen te bereiken. Het is voor mij echt een missie om dat zoveel mogelijk uit te dragen.   

Op 19 augustus werden de Roze Kameraden opgericht. Datzelfde weekend al werd de crossfitlocatie van Paul van Dorst, de voorzitter van de Roze Kameraden, beklad met onder andere een doodsbedreiging. Je was toen natuurlijk nog geen wethouder, maar je reageerde daar meteen best wel fel op. Kun je ook vertellen waarom dit jou zo raakte?
Omdat het voor mij een heel groot onrecht is. Waar de Roze Kameraden voor staan, is dat je gewoon kan zijn wie je wilt zijn. Dat je dan in die hoedanigheid vervolgens zoiets voor je kiezen krijgt, is natuurlijk heel heftig. Ik reageerde toen als raadslid vanwege dat onrecht dat je dan voelt. Ik ken Paul ook, het is een hartstikke goede kerel, zo ontzettend betrokken bij de stad. Ik heb wel eens bij hem gecrossfit en ik spreek hem nog steeds best vaak. Als iemand dan zoiets wordt aangedaan dan vind je dat gewoon vreselijk. Dit is ook niet zomaar even een berichtje op Twitter, van joh, ik vind jouw vereniging stom, maar dit zijn serieuze strafbare feiten.

“Ik vind het zo ontzettend belangrijk dat je in deze stad moet kunnen zijn wie je wilt zijn.”

Jouw reactie op Twitter viel op. Raakt dit jou extra?
Ja, want ik vind het een groot onrecht. Ik vind het zo ontzettend belangrijk dat je in deze stad moet kunnen zijn wie je wilt zijn en daar gaat het om. Zeker dit soort geweld en incidenten waarbij eigenlijk wordt gezegd “ga maar terug de kast in” vind ik onacceptabel, dus daar word ik dan heel boos over.

Zaterdag is de Pride March. Die is natuurlijk vrij onverwacht alsnog georganiseerd als een demonstratie. Je kunt er helaas niet bij zijn en ik hoorde uit betrouwbare bron dat je dat heel jammer vindt. Waarom vind je dat jammer?
Omdat ik er graag bij was geweest. Ik vind het ook belangrijk om te laten zien dat we als gemeente achter de organisatie staan en dat we voor een inclusieve stad zijn. Dat heb ik ook bij de opening van Rotterdam Pride gezegd. Natuurlijk zijn er wel heel veel mensen van de gemeente aanwezig. Bovendien lijkt het prideweekend me ook heel gezellig. Ik heb veel vrienden die actief zijn in de LHBTI-community en het zijn altijd fantastische feestjes en fantastische evenementen. Altijd megagezellig. Het is dus heel belangrijk, maar het is ook nog eens hartstikke leuk.

Heb je nog iets dat je heel graag kwijt wilt aan de lezers van GayRotterdam?
Als je dit zaterdagochtend leest: geniet van dit weekend, want het is gewoon hartstikke leuk. Geniet er met volle teugen van. Dat kan nu ook weer een beetje. Blijf dit doen. Dat is eigenlijk mijn belangrijkste boodschap.