Juist nu Nederland en de rest van de wereld, gebukt gaan onder het Corona Virus, wordt in een radioshow van Ruud de Wild een grappig bedoelde, maar vooral zeer stigmatiserende uitspraak gedaan over HIV. Het is opmerkelijk dat dit juist nu gebeurt.

Dit congres vindt plaatst in het Engels.

An international human rights conference focused on the LGBTI+ community in Europe

Rotterdam is Opening Up. Opening Up to diversity, music, entertainment and Eurovision fans. In the spirit of opening up to others Dona Daria and Arminius are opening up to human rights. In this international human rights program we welcome ILGA Europe and Amnesty International to talk about the rights and position of the LGBTI+ community in Europe.

In the history of Eurovision we have seen progress been made and progress being lost within the participating countries. When it comes to the rights concerning sexual- and gender diversity we want Europe to shine a light on the community that makes up such a big part of the Eurovision fanbase. We have seen rainbowflags being banned in the audience and some participating countries have LGBTI+ free zones and put LGBTI+ activists on trial and in jail.

Together with our friends and partners we will dive into the European context of LGBTI+ rights, what countries can learn from eachother’s best practices and what LGBTI+ activism means in different contexts. The program will consist of a main program with talks and Eurovision intermezzo’s and a break-out room program to meet, connect and learn.

We hope to welcome you to join us May 13^th so together we can open up to human rights.

Break-out rooms

The session in the break-out rooms is meant to share best practices from organisations from Rotterdam, The Netherlands and Europe. Organisations that host a break-out room will present best practices, answer questions from participants and have an interactive dialogue. We choose organization that can give perspectives on an European, national and city level. We balanced advocacy and policy making. We also invite international students from Rotterdam (Erasmus Pride) to share their lived experiences.

The break-out rooms will be hosted by GayRotterdam, through their Stay Connected platform.

Op 12 mei organiseerde Dona Daria, in samenwerking met Arminius, de conferentie ‘Songfestival: Open Up to Human Rights’. Deze avond spraken hosts Gert-Jan Verboom en Peter van Vught met verschillende gasten over mensenrechten in Europa, met een focus op lhbti+-personen, en uiteraard het Eurovisiesongfestival. 

Deze week opent Rotterdam zich voor het Eurovisiesongfestival 2021: voor diversiteit, muziek en entertainment. Een groot deel van de lhbti+-community houdt van het Songfestival, of, zoals de vrolijke host Peter het benoemd: "We’re here, we’re queer, we’re out and proud."

Welles, nietes, Oeganda

Op basis van interne stukken van de Immigratie - en Naturalisatiedienst concludeert NRC dat tussen 2014 en 2017 honderden Oegandese asielzoekers onterecht een verblijfsvergunning hebben gekregen na leugens over hun geaardheid.

NRC: ‘De IND vermoedt dat de fraude werd begeleid door een netwerk van mensensmokkelaars in Nederland en Oeganda, die voor een paar duizend euro per persoon de asielzoekers hielpen met hun reis naar Nederland en met de aanvraag. “Er is een beeld ontstaan van georganiseerde netwerken die fraude en misbruik van de visum en IND procedures faciliteren,” aldus de dienst.

Maar asieladvocaten hebben zo hun bedenkingen bij het IND-onderzoek.

NRC: ‘Het is logisch, zegt asieladvocaat Erik Hagenaars, die regelmatig lhbti-Oegandezen bijstaat, dat de vluchtverhalen gelijkenissen vertonen. Volgens hem zoekt de IND vooral naar tegenstrijdigheden en vage verklaringen om zo een verzoek af te kunnen wijzen. Dit botst met Europese regelgeving, zegt Hagenaars, waarin staat dat bij de beoordeling van vluchtverhalen asielzoekers het voordeel van de twijfel moet worden gegund.’

Nu zal eenieder die de geschiedenis van Oeganda een klein beetje kent, niet heel verbaasd zijn dat heel veel Oegandezen proberen hun land te verlaten.

LHBT+ of niet.

Oeganda staat symbool voor het gehele continent, en de voormalig Oegandese leider Idi Amin staat symbool voor alle wreedheden die na de grootschalige, ontwrichtende verschrikkingen van de kolonisatie op het continent plaatsgevonden hebben.

En niet alleen de verschrikkingen van de kolonisatie. Ook de neo-koloniale politiek van het westen en de nieuwe - economische - koloniale politiek van China blinken nog steeds uit in onverschilligheid, desinteresse, eigenbelang, uitbuiting en, zoals de Ghanese schrijfster Ama Ata Aidoo het ooit in een interview zei, in het onvermogen van de wereld om na vijfhonderd jaar uitbuiting iets belangeloos voor het continent terug te doen.

Of het nu om bloeddiamanten of bloedgoud gaat, of over het feit dat Mozambique de laatste jaren zijn eigen rijst van China terug moet kopen. Of het nu om het bestrijden van mensenrechtenschendingen, dictatuur en minderhedenvervolging gaat, of om het eenvoudiger verstrekken van hiv-medicatie.

Geen mens kan alle leed van de wereld op zijn schouders torsen, en Nederland kan moeilijk alle Afrikanen die hun continent willen verlaten opnemen. Binnen allerlei internationale verbanden en binnen de regels van onze eigen rechtsstaat proberen wij - of je dat nu (te) ruimhartig vindt of juist niet - een antwoord te formuleren op vluchtelingenproblematieken. Of dat nu Syrische vluchtelingen van kamp Moria op Lesbos betreft, of LHBT+vluchtelingen uit Oeganda.

Afhankelijk van de kleur van een regering in een land worden daar afspraken over gemaakt. Hongarije maakt daarin andere afwegingen dan Nederland, en een (toekomstig) kabinet met PVV en FvD erin zal andere keuzes maken dan een kabinet waarin GroenLinks en PvdA aanschuiven.

Met afspraken komen normen. Normen scheiden groepen. Jij wel, jij niet. Zij wel, zij niet. Levensbedreiging door politieke of religieuze keuze (politiek vluchteling) wel, levensbedreiging door honger of sociale uitzichtloosheid (economische vluchteling) niet. En met elke schifting komen pogingen tot fraude al snel om de hoek kijken. Eenieder wil bij ‘welles’ horen. Geen mens bij ‘nietes.’

Wie afspraken maakt om enkel bepaalde groepen te beschermen, zal eraan gehouden worden die afspraken ook te handhaven, juist om die bepaalde groep bescherming te kunnen blijven bieden.

Met heteroseksuele Oegandese vluchtelingen die in Nederland melden vervolgde homoseksuele vluchtelingen te zijn, wordt de kans dat homoseksuele Oegandese vluchtelingen (waarvan wij vinden dat zij recht op asiel moeten hebben) bij ‘nietes’ terechtkomen steeds groter.

Aan de andere kant is het gezien de algehele belabberde omstandigheden in Oeganda - en op het Afrikaanse continent - alleszins begrijpelijk dat werkloze, uitzichtloze, hongerige en wanhopige Oegandese heteroseksuelen alle middelen zullen aanwenden om hier te mogen blijven.

Hoe stringenter het vluchtelingen- en asielbeleid, hoe vaker vluchtelingen tot ‘nietes’ zullen gaan behoren, en hoe meer pogingen er ondernomen zullen worden om een ‘welles’ te verkrijgen.

Hoe meer frauduleuze netwerken en mensensmokkelaars er actief zullen zijn.

Er bestaat geen waterdichte ‘vluchtelingen-homo-check’, net zomin als dat er een waterdichte grens bestaat. Er bestaat sluiting van grenzen. Er bestaat ruimhartige openheid van grenzen. En er bestaat iets daartussenin.

In 1885 werd de Koloniale Conferentie van Berlijn gehouden. Vijftien Europese landen, de Verenigde Staten en het Ottomaanse Rijk verdeelden op de tekentafel het Afrikaanse continent. Grenzen werden met een lineaal getrokken.

Geen enkel Afrikaans staatshoofd was hiervoor uitgenodigd. Het verzoek tot uitnodiging van de Sultan van Zanzibar werd door de Britten weggelachen.

Ik wil er alles aan doen om fraude en mensensmokkel tegen te gaan. Maar als ik zoveel mogelijk homoseksuele Oegandezen een veilige haven in dit land kan bieden, wie ben ik dan om bij de Oegandese heteroseksueel met een homoseksueel verhaal nu een grens te trekken?

Grenzen trekken we niet op de tekentafel of in beleid.

Grenzen trekken we enkel in onze hoofden.

Maar ach...

Het is Afrika maar.

In Berkel en Rodenrijs - dus min of meer onder de rook van Rotterdam – wonen Astrid Oosenbrug (voorzitter COC Nederland) en Frank Buijs (voorzitter CDA Pride Netwerk). GayRotterdam sprak met deze twee actieve voorstedelingen over wat hen beweegt om zich in te zetten voor de LHBTI-emancipatie. In twee delen doen wij verslag van een gesprek over de politiek, onderwijs en diversiteit, plus de verschillen en overeenkomsten tussen Rotterdam en de gemeenten eromheen. Dit is deel één.

In Berkel en Rodenrijs - dus min of meer onder de rook van Rotterdam – wonen Astrid Oosenbrug (voorzitter COC Nederland) en Frank Buijs (voorzitter CDA Pride Netwerk). GayRotterdam sprak met deze twee actieve voorstedelingen over wat hen beweegt om zich in te zetten voor de LHBTI-emancipatie. In twee delen doen wij verslag van een gesprek over de politiek, onderwijs en diversiteit, plus de verschillen en overeenkomsten tussen Rotterdam en de gemeenten eromheen. In dit tweede deel gaat het over de aankomende verkiezingen, de (on)zin van ‘de letters’ plus een bespiegeling over zichtbaarheid van seksuele diversiteit in ‘suburbia’.