Op 20 mei kijk je naar Les Âmes Perdues. Dit is een Antwerps muziektheatercollectief van en met Naomi Beeldens (sopraan/percussie), Isaak Duerinck (piano/accordeon/zang) en Ewout Lehoucq (cello/zang). Van schlagers tot motetten, Dowland tot Dalida, schouwburg tot fumoir, de multigetalenteerde performers maken brandhout van het muzikale hokjesdenken. Hun meest recente creatie is Eurovisionary, een satirische ode aan 65 jaar Eurovisiesongfestival.

ROTTERDAM PRIDE FB LIVE & IGTV

Sander Slegtenhorst werkt al ruim vier jaar als cultureel programmeur bij Bibliotheek Rotterdam. Hij is vooral verantwoordelijk voor de jongerenprogrammering. Gavin is singer-songwriter en cabaretier. Hij is één van de jonge talenten die in de spotlights staan tijdens het Louvri Festival. Gert-Jan en Bjorn spraken hen samen in een nog rustige Bibliotheek Rotterdam.

Mensen denken bij een bibliotheek misschien niet direct aan een festival…

Sander: De bibliotheek heeft een ontwikkeling doorgemaakt van alleen maar boeken naar meer programmering. Mensen kennen de bieb van vroeger vooral van de strenge bibliothecaressen achter de balie, maar de bieb is nu meer een ontmoetingsplek voor de Rotterdammer. Je ziet ook dat vanaf de tweede verdieping eigenlijk pas de boeken staan. De rest is al meer ingericht voor programmering.

L’Ouvri is Frans voor Open Up. Hoe is het idee voor deze Songfestivalstadsprogrammering ontstaan?

Sander: Vorig jaar had ik het idee om een podium te creëren voor jongeren afgewisseld met bekende namen. We wilden exposities afwisselen met talkshows en een diversiteit aan optredens. Helaas kon dat dit jaar niet doorgaan. We zijn toen onze partners gaan vragen welke artiest ze wilden afvaardigen onder het thema Open Up. We gaan nu online elke dag tijdens het Songfestival een filmpje lanceren. Elke dag vanaf een andere locatie in de bieb met een andere artiest.

Hoe zorg je binnen die programmering en ontmoetingsplek dat er ruimte is voor Rotterdammers in al hun diversiteit?

Sander: We programmeren als bibliotheek steeds meer samen met community’s. We vragen hen: “Wat zouden jullie willen dat er in de bibliotheek geprogrammeerd wordt?” Dus we programmeren niet zozeer zelf, maar samen met anderen of bieden anderen een podium. Onze jongerenprogrammering geven we totaal uit handen aan de jongerenorganisaties en jongereninitiatieven uit de stad. Dit vertalen we nu ook door naar andere doelgroepen. Voorbeelden zijn bijvoorbeeld: Chicks and the City en Spraakuhloos.

En een van die jonge artiesten ben jij Gavin.

Gavin: Dat klopt! Ik ben afgevaardigd via Spraakuhloos. Ik treed op op 16 mei. Spraakuhloos organiseert al jaren open podia voor spoken word-artiesten. Ik ben ooit door de organisator op een podium gezet en dacht: “Oh shit, nu moet ik dit voor de rest van mijn leven doen!” Daar is het eigenlijk begonnen.

"Mijn eerste nummer ging over waarom heteromannen niet naast elkaar zitten in de metro." 

Hoe was dat de eerste keer dat je op het podium stond? Had je toen al meteen een boodschap die je wilde vertellen?

Gavin: Ik kreeg vijf minuten mijn eerste avond, dus ik heb vijftien minuten op dat podium gestaan. Mijn eerste nummer ging over waarom heteromannen niet naast elkaar zitten in de metro. De vraag was of ik alsjeblieft naast hen mocht gaan zitten, want dan zat ik niet meer alleen in de metro. Met die benen wijd, weet je wel. Het was in eerste instantie niet eens grappig bedoeld, maar ik stond daar dan kneuterig met mijn eerste gitaar. Ik kon nog niet eens zo heel goed spelen. In mijn ogen was het een heel emotioneel liedje. Toen moesten mensen lachen en ik dacht: “Ohhhhh, alle dingen waar ik vroeger problemen mee had of waar ik belachelijk voor werd gemaakt dat kan ik nu gebruiken.” Toen ben ik dat uit gaan melken. Mee laten zingen, cursus hetero-handshakes en ik ging een man knuffelen op de eerste rij in het theater…. Ik kwam erachter dat ik ook heteromannen kon laten lachen als een queerpersoon. En eigenlijk, nare dingen die ooit over mij waren gezegd die bracht ik terug in het theater.

Dat is wel een hele mooie manier om negatieve dingen om te zetten in iets krachtigs. Heeft dat er ook voor gezorgd dat je dingen achter je kon laten?

Gavin: Ik betrap mezelf af en toe dat ik merk… oh, hier zijn we nog niet overheen. Ik merk dat in mijn proces van liedjes schrijven het in het begin eigenlijk altijd heel deprimerend is en sad. En dan zoek ik naar manieren dat het leuker kan. En dan ontstaan er bij mij liedjes die soms ook belachelijk zijn. Bijvoorbeeld op het festival zing ik een liedje over dat ik vroeger gepest werd door een jongen en dat is een traumatische ervaring. Die kennen we allemaal en hoe kan ik dan een hoek uitdelen. Dus toen heb ik een liedje geschreven over dat ik met zijn vader naar bed ging. En toen merkte ik dat ik pesten altijd een soort van heb weggelachen en nog steeds. Maar dat ik het nu kan gebruiken, maakt het een soort van okay. Alles wat ik vroeger vervelend vond, naar vond en me deed twijfelen aan mezelf, is nu juist waar ik mee kan shinen. Ik wil schrijven voor de kneuzen van onze maatschappij. Niet vanuit een gevoel van ‘oh, we zijn zo zielig’, maar het is gebeurd, we zijn er niet trots op, maar we kunnen er nu om lachen en er iets van maken.

Hoe is de bibliotheek er ook voor LHBTI+-jongeren, zoals Gavin?

Sander: We letten op dat iedereen een plek heeft binnen onze programmering en in samenwerking met Schiedams LEF lenen we ook leskisten uit aan scholen. Hiermee kunnen ze in de lessen aandacht besteden aan seksuele en genderdiversiteit. We dragen als bibliotheek uit dat we een safe(r) space zijn voor iedereen. We zijn gratis toegankelijk en doen ons best zo laagdrempelig mogelijk te zijn. De bibliotheek moet vooral een plek zijn waar mensen zichzelf kunnen zijn.

Gavin: Ik had dus in het begin dat mensen tegen me zeiden: “Maar Gavin, je bent ook gewoon grappig als je dat homoding niet doet.” En dan dacht ik: hallo, maar dit ben ik. Mensen zien je vaak als één ding. Dan doe je een keer niet het homoding achter de schermen, omdat ik moe ben of sacho of gewoon zin heb in een goed gesprek. Die persoon ben ik ook. Maar alles wat ik op een podium ga doen, zal altijd een homoding zijn, want het is geschreven door een homo.

Wat doet dat me je op het moment dat iemand dat tegen je zegt?

Gavin: Ik word daar heel competitief van. Zo van: ik laat het mensen wel zien en ik zal het wel bewijzen. Dat is niet altijd goed voor je netwerk <lacht>, maar wel goed voor de motivatie.

Gavin is in ieder geval te zien op het Louvri Festival bij Sander. Meer informatie over het festival kun je vinden via: https://www.bibliotheek.rotterdam.nl/louvri. Elke dag verschijnt er een nieuw optreden online via: https://www.instagram.com/bibliotheekrotterdam/. Meer over Gavin kun je vinden via Insta.

Hoe vieren queer Rotterdammers het Songfestival thuis? We vroegen het D’Avellonne van Dijk

Kun je jezelf voorstellen?

Ik ben D’Avellonne en ben 26 jaar. Ik ben vormgever, illustrator en uitgever (Uitgeverij Wilde Haren, red.) en woon, werk en leef met liefde in Rotterdam.

Waar is je liefde voor het Songfestival begonnen?

Mijn liefde voor het Songfestival is begonnen toen ik heel klein was. Mijn moeder is extreem fan van alles wat met het Songfestival te maken heeft. Dus elk jaar zaten wij sowieso voor de buis om het Eurovisie te kijken. Ik ben dus opgegroeid met het Eurovisie en die liefde is alleen maar gegroeid.

Wat is je favoriete Songfestival nummer allertijden?

Ik heb er eigenlijk twee. De ene is Euphoria van de winnares uit Zweden, Loreen. Dat was zo’n episch nummer en het raakte me gewoon direct in the feels. En de andere is Rise like a Phoenix van Conchita Wurst, omdat ik leef voor James Bondnummers. En dat leek zo op een klassiek Bondnummer. Prachtig!

Wat is je favoriete Eurovisiemoment?

Mijn favoriete Eurovisiemoment, heel cliche, maar dat is het moment dat Nederland won en het Eurovisie eindelijk weer naar Nederland kwam. Ik was klaar. Ik was ready om meteen kaarten te kopen. Meteen de hele week vrij nemen. Nederland won, ja, dat was het moment.

Waar was je toen je hoorde dat Nederland het Songfestival had gewonnen?

Oh shit, waar was ik… Ik weet even niet meer met wie ik het gevierd heb, maar ik stond of in de Keerweer…. Ja, ik stond in de Keerweer!

Je was zo euforisch na het winnen dat je het even niet meer wist waar je stond?

<lacht> Euphoria is tenslotte een van mijn favoriete Songfestivalnummers. Ja, shots, shots, overal en opeens kruipend naar huis en dan weet je alleen nog dat Nederland gewonnen heeft. Dus ik denk de Keerweer en anders bij vrienden en dan alsnog kruipend naar huis.

Hoe had je het Songfestival willen vieren dit jaar?

Ik had het heel erg graag willen vieren op locatie. Ik wilde graag tickets en er heen. Het was me niet gelukt in de reguliere verkoop, maar hoopte nog op ticketswap of andere sites waar ze dan later worden aangeboden. Ik ging er gewoon vanuit dat het uiteindelijk op de een of andere manier wel zou lukken om in Ahoy te komen. En als dat niet zou lukken een big ass celebration met vrienden thuis of weer bij de Keerweer of ergens met veel mensen op een plein. Uiteraard met drankjes en veel toeters en bellen.

En nu dit niet kan. Hoe vier je nu Songfestival thuis?

Dat is nu wel anders. Ik ga een kleine viewingparty houden op de dinsdag, donderdag en zaterdag hier thuis en bij een vriendin thuis die een grote woonkamer heeft. We houden het klein en het worden meer snacks dan heel veel alcohol. Het wordt gewoon liever in plaats van één grote explosie en viering.

In plaats van een vuurpijl wordt je explosie nu een sterretje.

Ja, dus dat.

Zijn er toch nog speciale events die je online gaat kijken?
Ik wist eigenlijk niet dat er een überhaupt events waren. Ik ga de content op GayRotterdam in de gaten houden en online meekijken naar de Open Up to Human Rights Conferentie in Arminius.

Tenslotte, heb je een voorspelling voor de top 3 dit jaar?

Allright, mijn voorspellingen voor de top 3 dit jaar zijn:

• Frankrijk, Voila
• Malta, Destiny met Je me Casse
• IJsland, want ze zijn iconisch!

Wil je de video zien die we maakten bij D’Avellonne thuis? Kijk dan nu op Instagram naar de video en zie hoe D’Avellonne thuis naar het Songfestival kijkt.

Matheus sprak Miryam bij haar thuis op de bank. We leren Miryam iets beter kennen en hebben gevraagd hoe zij dit jaar het Songfestival gaat kijken.

Ik ben Miryam, 24 jaar oud en voel mezelf een echte Rotterdammer. Ik ben actief binnen SPACE, de jongerenafdeling van Dona Daria, en ben ook echt enorm Songfestivalfan!

Waar is je liefde voor het Songfestival begonnen?

Ik keek al vroeger, toen ik nog jonger was, want mijn ouders vonden het heel leuk. Bij ons thuis was het samenzijn heel belangrijk en van dat samenzijn geniet ik elk jaar weer.

Wat is je favoriete Songfestivalnummer allertijden?

Dat is voor mij Dancing Lasha Tumbai (Verka Serduchka uit Oekraine, red.). Het is gewoon zo fun en vol energie en gekkigheid. De act, de muziek, helemaal top!

Wat is je favoriete Songfestivalmoment?

Ik denk Lordi… je wist dat het ging komen, maar toch wel cool om ook totaal iets anders op het Songfestival te zien. Eigenlijk niet echt een Eurovisieact, maar wel, ja, gewoon cool.

Waar was je toen je hoorde dat Nederland het Songfestival had gewonnen?

Ik was het aan het kijken op televisie. Het is alweer twee jaar geleden. Zo bizar… Ik zit elk jaar al in spanning te wachten tot het Songfestival begint, dus ik maak altijd alles mee op het moment dat het op tv gebeurt. Ik was echt super blij!

Hoe had je het willen vieren dit jaar?

Meestal ga ik naar een viewing party of is er superveel te doen in de stad. Helaas door corona kan dit niet doorgaan. Ik ga dit jaar lekkere snacks halen en een wijntje in huis en dan komt het helemaal goed! Ik vermaak me dit jaar thuis op de bank ook wel.

Zijn er nog speciale events waar je toch online naar gaat kijken?

Ik heb me er nog niet helemaal in verdiept, maar als er wat leuks voorbij komt, ga ik daar zeker aan mee doen. Ik ben een enorme Songfestivalfan! Ik kijk vooral uit naar de halve finales nu en misschien ga ik de Open Up to Pride010-previewshows kijken. Ik ben betrokken bij de jongerentakeover van de studio op 18 mei.

Wat is je voorspelling voor de top 3?

Ik heb nog niet echt een top 3. Ik hoop dat Nederland echt heel ver komt. Het is echt zo’n goed nummer. Ik heb nog niet meer nummers geluisterd, want ik houd ervan om op de avond zelf te kijken en dan totaal verrast te worden. No spoilers please!

Wil je de video zien die we maakten bij Miryam thuis? Kijk dan nu op Instagram naar de video en zie hoe Miryam thuis naar het Songfestival kijkt.

Nog een paar weken en dan is het eindelijk zo ver: het Eurovisiesongfestival. Na 45 jaar weer in Nederland, met dank aan Duncan Laurence. Ondanks de coronacrisis maakt de stad Rotterdam zich op voor een geweldig (digitaal) feest. In de aanloop naar het Songfestival zetten we een aantal artiesten in de schijnwerpers die trots zijn op hun stad en zich lieten inspireren door het feit dat het festival naar Rotterdam komt. Als eerst volkszanger Martino Burger, die speciaal voor het festival deze week zijn single ‘Rotterdam Ahoy’ uitbracht.

Martino, waar kunnen we jou van kennen?

Ik ben al mijn hele leven met muziek bezig, maar in 2016 ben ik ontdekt als zanger door tekstschrijfster Brigit van den Heuvel. Na een tiental singles is de echte klapper nu gekomen. Ik had nooit kunnen bedenken dat ik, Martino, geboren en getogen Rotterdammer, in het jaar dat het ESF in Rotterdam Ahoy georganiseerd wordt, zelf met een superleuk vrolijk nummer over het ESF in Rotterdam zou komen.

Zo te horen ben je een groot Songfestivalfan?

Zeker, als kind was ik al helemaal in de ban van het Eurovisiesongfestival (ESF) en mocht ik extra laat opblijven om te kunnen zien wie er gewonnen had. Jarenlang keken we met het hele gezin naar dit grote liedjesfestijn.

Ook de periode dat ik op mezelf woonde en tijdens mijn relaties hield ik het ESF in ere door jaarlijks avondjes en party’s te organiseren met vrienden onder het genot van hapjes en drankjes en uiteraard scorelijsten voor iedereen. Degene die de top 5 van de uitslag het beste voorspeld had, won de geldpot. Iedereen moest wel een bepaald bedrag inzetten. Wat was dat gezellig zeg. En nog steeds!

 "Ik wilde graag een supervrolijk nummer maken dat past bij de energie van de stad en het festival."

Hoe is het idee voor de single precies ontstaan?

Vanaf het moment dat Nederland won, speelde het idee al in mijn hoofd om iets te doen met het ESF. Door de coronacrisis bleef dit idee eigenlijk bijna een jaar op de plank liggen. Afgelopen maart is de single er gelukkig alsnog gekomen. Ik wilde graag een supervrolijk nummer maken dat past bij de energie van de stad en het festival. Die energie kunnen we met zijn allen na het afgelopen jaar wel gebruiken, dacht ik zo. Ik ben ook erg trots op de videoclip, die op verschillende plekken in Rotterdam is opgenomen.  

Tot slot, van welk songfestivalnummer krijg je zelf nooit genoeg en waarom?

Mijn all-time favorite is het nummer ‘Invincible’ van Carola uit Zweden. In 1983 deed ze voor de eerste keer mee aan het ESF met het nummer ‘Främling’, waarmee ze derde werd. Ik was toen 12 en een beetje verliefd op haar. In 1991 won ze voor Zweden met het nummer ‘Fångad av en Stormvind’. In 2006 deed ze voor derde keer mee, met het nummer ‘Invincible’. Uiteindelijk eindigde ze daarmee op de vijfde plek.  Een geweldige zangeres met een geweldige stem!

In samenwerking met GayRotterdam geeft Martino twee exemplaren van ‘Rotterdam, Ahoy’ weg. Interesse in dit oer-Rotterdamse collectors item? Bekijk de videoclip van de single hier, laat een leuk berichtje achter voor Martino en wie weet ben jij één van de gelukkigen. Niet één van de gelukkigen, maar toch de single in je bezit willen krijgen? Hij is vanaf nu te bestellen via martinoburger.nl of verkrijgbaar in café De Herinnering, Korte Dam 2, Schiedam.

Volgende week is het zo ver: het Eurovisiesongfestival. Ondanks de coronacrisis maakt de stad Rotterdam zich op voor een geweldig (digitaal) feest. In de aanloop naar het Songfestival zetten we een aantal artiesten in de schijnwerpers die trots zijn op hun stad en zich lieten inspireren door het feit dat het festival naar Rotterdam komt. Als tweede in deze reeks de Rotterdamse zanger Guus Bok, die speciaal voor het festival de single ‘Open Up’ uitbracht.

Guus, waar kunnen we jou van kennen?

Ik ben al een aantal jaren betrokken bij 'Rondje Rotterdam', ik organiseer 'Tropicana Fest!', speelde in een RET-reclame en ik maakte onderdeel uit van de huisband van ‘De Eretribune’ bij FOX Sport NL. Maar misschien wel het belangrijkste: ik ben een Rotterdamse popartiest die Nederlandstalige muziek zingt en mensen kunnen mij ook kennen van mijn single ‘Rotterdam Leeft In Mij’.  

Wat heb je zelf met het Songfestival?

Ik kijk elk jaar, houd dan ook lijstjes bij. Vroeger met mijn ouders samen op de bank. Tegenwoordig maak ik er een gezellige avond van met vrienden.

Hoe is het idee voor de single ‘Open Up’ precies ontstaan?

Ik kende Chantal Wessels, die in de organisatie van het stadsprogramma zit. Via haar had ik al contact vanwege het festival 'Rotterdam Zingt', dat helaas uiteindelijk niet doorging. En ook 'Vlissingen Zingt', dat gelukkig wel doorging. Toen duidelijk werd dat het Songfestival naar Rotterdam kwam, deelden we ideeën over hoe we rondom het Songfestival sfeer zouden kunnen creëren in de stad. Al snel kwamen we erop uit dat er dan natuurlijk ook een lied moest komen en dat het heel leuk zou zijn om een Eurovisieversie van 'Rotterdam Leeft In Mij' te maken. Uiteraard in het Engels, want dit nummer is voor álle Eurovisiefans, van over de hele wereld.

"De mensen die je in de clip ziet, komen echt uit de landen die ze vertegenwoordigen." 

En toen moest er nog een clip komen. Hoe ging dat?

De clip is in één take geschoten op de Erasmusbrug, in de vroege ochtend op eerste paasdag. Om toestemming te krijgen moesten we bij de gemeente een heel verkeersplan indienen en verkeersregelaars inzetten. De mensen die je in de clip ziet, komen op een paar uitzonderingen na (San Marino bleek lastig te vinden en Azerbeidzjan was ziek die dag) echt uit de landen die ze vertegenwoordigen. Via het Student Hotel, het Erasmus Student Network en social media hebben we al die mensen gevonden. En iedereen was superenthousiast om mee te werken, ondanks het feit dat ze voor de opname ook allemaal eerst op corona getest moesten worden. Oskar, die de confettigun afschiet, is medewerker bij Ahoy. Achteraf heb ik nog een hele tijd op de brug staan stofzuigen om al die confetti weg te krijgen. Ik ben echt super trots dat dat allemaal gelukt is en dat het zo'n spontane clip is geworden.

Van welk Songfestivalnummer krijg je zelf nooit genoeg en waarom?

Vorig jaar zou Daði og Gagnamagnið uit IJsland meedoen met het nummer 'Think About Things’ Dat vond ik echt een heel gaaf nummer. Geen winnaar dus, maar wel een nummer dat ik daarna nog vaak gedraaid heb. Er zit een modulatie in dat nummer, daar word ik nog elke keer enthousiast van. Daarnaast draai ik ‘Euphoria’ van Loreen en ‘Ding-a-Dong' van Teach-In ook nog altijd graag.

Wie zijn je favorieten voor dit jaar?

Ik weet nog niet wie mijn topfavoriet is, maar Zwitserland, Litouwen, Finland en San Marino scoren bij mij hoog. Ook Nederland overigens. Ik vind het nummer van Jeangu Macrooy een heel mooi nummer dat echt bij Nederland hoort. Het multiculturele in onze samenleving brengt hij goed over en echt heel gaaf dat hij een gedeelte in het Surinaams zingt. Het doet mij denken aan het Zomercarnaval. In die zin is het ook een nummer dat goed bij Rotterdam past.

Meer zien en horen over Guus? Je kunt hem vinden op www.guusbok.nl/rotterdam