De Rotterdamse Sanne Helbers debuteerde in juni 2021 met de roman 'Alle kleuren van de nacht'. Volgende week verschijnt een exclusief interview met haar op de website van GayRotterdam. Deze week kun je alvast meer lezen over haar boek waarin het hoofdpersonage onder andere wordt verrast door haar gevoelens voor een vrouw. 

In deze roman reist het hoofdpersonage Helena af naar India om te ontsnappen uit de dagelijkse sleur van haar werk en om een dreigende depressie te voorkomen. 'Alle kleuren van de nacht' kan worden gelezen als een reisroman waarbij de lezer India kan voelen en ruiken. Toch is deze roman meer dan een verhaal over een jonge vrouw die door India reist. Het boek heeft meerdere lagen, waaronder een zoektocht naar de zin van het bestaan en de eigen identiteit. 

De Mythe van Sisyphus
Helena kampt met onrust en depressies. Ze wisselt regelmatig van baan en de relatie met haar vriend Taco kabbelt enkel nog voort. Voorheen reisden Helena en Taco regelmatig de wereld over en dit hielp haar om minder last te hebben van de leegte van het bestaan en de chaos in haar hoofd. Het boek verwijst hiermee naar de essay van Albert Camus: De Mythe van Sisyphus. In deze mythe wordt Sisyphus veroordeeld om tot in de eeuwigheid een rotsblok een berg op te duwen. Iedere keer als hij daar is aangekomen rolt de steen weer terug. Camus geeft aan in de tweede zin van zijn essay: "Oordelen of het leven wel of niet de moeite waard is om te blijven leven, dat is antwoorden op de fundamentele vraag die de filosofie ons stelt." En dat is precies waar Helena mee worstelt: de zinloosheid van het bestaan. Het leven is een herhaling van zetten en iedere dag is een herhaling van de vorige dag. De herhaling en de zinloosheid zorgen voor depressies en onrust in haar hoofd. Door te reizen, regelmatig te wisselen van baan en door het opzoeken en overgaan van haar grenzen weet ze steeds voor even de leegte niet te voelen en de zinloosheid te doorbreken. Ze hoopt dan iets te vinden wat voor haar het leven waard maakt om voor te blijven leven, maar steeds als ze weer deelneemt aan de maatschappij komt de leegte en de gedachte dat het leven zinloos is terug.

"Door te reizen, regelmatig te wisselen van baan en door het opzoeken en overgaan van haar grenzen weet ze steeds voor even de leegte niet te voelen en de zinloosheid te doorbreken. "

Verschillende culturen
Tijdens één van haar pogingen deze sleur te doorbreken, heeft Helena via Instagram contact gekregen met Raavi uit India. Helena en Raavi maken beiden foto's en daar vinden ze elkaar. Impulsief reist Helena af naar Mumbai om Raavi te ontmoeten. Eenmaal aangekomen in Mumbai blijkt Raavi geen man, maar een mooie jonge vrouw te zijn. Helena had al gevoelens gekregen voor Raavi toen ze nog dacht dat ze contact had met een man. Het verwart haar dat ze ook gevoelens voor een vrouw kan hebben. De vraag die speelt is of het dan uitmaakt dat Raavi een vrouw blijkt te zijn. Helena ziet zichzelf niet als lesbisch, maar haar gevoelens voor Raavi zijn wel echt. In het boek wordt de opbloeiende liefde en de daarbij spelende gevoelens, twijfels en culturele verschillen tussen de twee vrouwen vanuit het oogpunt van Helena beschreven. De grote tegenstellingen tussen de Nederlandse en de Indiase cultuur komen ook in het boek naar voren. Daarbij is Helena vaak kritisch op de Nederlandse cultuur als het gaat om de individualistische levensinvulling. Raavi laat veel van haar rijke cultuur zien waar er veel meer wordt geleefd vanuit het collectief. Helena komt er wel achter dat in India de rechten voor vrouwen heel anders zijn dan die van mannen en dat er voor homoseksuele personen enorme beperkingen zijn.

"In het boek wordt de opbloeiende liefde en de daarbij spelende gevoelens, twijfels en culturele verschillen tussen de twee vrouwen vanuit het oogpunt van Helena beschreven."

Vrijheden
Hier is ook een parallel te trekken met de oud-Griekse mythe over de verboden liefde tussen Helena en Paris van Troje en de verschillen in gelijkwaardigheid tussen jongens en meisje in haar geboorteplaats Sparta en andere plekken in Griekenland. Sparta stond bekend als een plek waar meisjes voor een groot deel gelijk werden behandeld als jongens. Zowel jongens als meisjes deden aan sport, mochten zich bezighouden met muziek en poëzie en konden economisch onafhankelijk zijn. Dit was in die tijd anders op andere plekken in Griekenland. De Helena uit het boek ervaart dezelfde vrijheden in haar geboortestad Rotterdam. Dit in tegenstelling tot het leven van Raavi in Mumbai.

Herkenning
Het is verfrissend dat de lezer ongefilterd de gedachtes van het hoofdpersonage meekrijgt: twijfels, gedachtes en de afwegingen die ze maakt om uit de donkere leegte die ze voelt te geraken. De beslissingen zijn niet altijd even verstandig, maar de redenatie van het hoofdpersonage is volledig te volgen. Dit maakt het interessant om te lezen. De lezer wordt heel zorgvuldig meegenomen in de belevingswereld van het hoofdpersonage en zo meegenomen door alle kleuren van haar nacht. De depressie is letterlijk te voelen. Dit zorgt voor herkenning bij mensen die zelf een depressie hebben gekend en dit zorgt voor meer bewustwording van wat een depressie inhoudt voor lezers bij wie dit ver van hen af staat. De twijfels die een mens kan voelen als de eigen seksualiteit toch anders blijkt te zijn dan eerder gedacht, zijn ook heel realistisch beschreven. Het is een boek dat kan aanzetten tot nadenken over levensvragen, seksualiteit en identiteit.

Bestel het boek ‘Alle kleuren van de nacht’ bij Donner of bij je plaatselijke boekwinkel.

Uitgever: Ambo|Anthos
Druk: 1
Verschenen: juni 2021
Taal: Nederlands

BOYS WON'T BE BOYS is een wervelende collage van jongens en mannen.* Ze zingen, dansen, dichten, grappen, rappen of vertellen in wisselende samenstelling over hun persoonlijke levens. Want het is stoer om je (als man) kwetsbaar op te stellen! En is het niet juist succesvol om als man je mannelijkheid te bevragen?

#RIPKirvanFortuin

Eens in de zoveel tijd kruist iemand jouw pad waarbij je denkt: ‘wat een bruisende persoonlijkheid’. Dat gebeurt in je dagelijkse leven, ‘in real life’ en soms zie je iemand in een filmpje. Zo zag ik de beelden met Kirvan Fortuin waarin hij zijn leven in Rotterdam schetst. De bezieling spat ervan af: wat een stralende, levendige en energieke persoonlijkheid! Hij schetst het verschil tussen zijn bestaan hier en dat in Zuid-Afrika, waar hij vandaan komt. Hoe gruwelijk is het dan om te vernemen dat aan dit sprankelende leven een einde is gemaakt.

Diversiteit aan Nieuwe  Rotterdammers

Een vorige column ging over de onfortuinlijke KIrvan uit Zuid-Afrika. Zijn gefilmde portret komt voor op de Vlaggenparade aan de Maas. Postuum is hij daarmee onderdeel van de ‘Parade van Nieuwe Rotterdammers’.
De Vlaggenparade is een ‘Wees Welkom’ aan alle nationaliteiten. Elke vlag dient als een eigen mini-ambassade. Je komt via de QR-code op de vlaggenmast op de webpagina van dat land. Of: via de website www.vlaggenparade.nl en kies dan een land. Hier wordt kort het een en ander verteld over dat land. Er staan soms ook actuele artikelen over het land.

Livestream

Voor sommige dingen moet je de stad uit. Soms moet je daarvoor naar Amsterdam. Niet te vaak natuurlijk, maar af en toe. Zo ga ik naar de Stopera. Is het niet voor het zalmroze tapijt in de foyer dan wel voor de opera. Sinds het Onafhankelijk Toneel van het toneel is verdwenen, hebben we dat niet meer in onze stad. Zo zou ik naar Amsterdam zijn gegaan voor het theaterstuk ‘Weg met Eddy Bellegueule’, als het daar nog zou worden opgevoerd. Maar dat zit er nu even niet in.

Mateloos
Ik zou mezelf niet direct als een poëtisch type willen betitelen. Het enige gedicht dat ik uit mijn hoofd ken is ‘Stadsgezicht’ van Jules Deelder. Ik ben misschien te Rotterdams, nuchter en prozaïsch voor ‘Poëzie’. Maar in mijn boekenkast bleek ik, bij de grote coronaopruiming, toch over een volle plank met poëzie te beschikken. Dat begint met de bundel ‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’.