Wie schraapt aan de blauwe hemel
wie hakt in de voorbij drijvende wolken
wie kritalliseert er in de nevel
wie verteert in purper
wie ademt er in de tikkende tijd
wie flitst er telkens wanneer ik de deur open
wie smelt in de kieren van mijn gezichtsveld
wie wordt genoemd in de kieren tussen mijn woorden
wie klaagt in mijn eenzame schaduwen
wie grijpt mij plotseling, jagend
wie schuift plots mijn sluier opzij
wie explodeert er in mij
wie ben ik
Bovenstaand gedicht, een sonnet is er een van de negen die tijdens de wereldpremière van deze dans- en muziektheatervoorstelling ten gehore werd gebracht. Prachtig gezongen, in het Javaans. Zoals bij menig opera was er boventiteling aanwezig, maar het schouwspel op de dansvloer trok alle aandacht van het publiek dat aan weerszijden ervan was opgesteld. Het door de choreograaf bedachte concept van een "indringend portret van een vrouw die zich ontheemd voelt in een wereld die zij dacht te kennen" is fenomenaal neergezet. Prachtig om te zien hoe twee individuen zó kunnen boeien dat het zowel intiem, klassiek, erotisch en minimalistisch is, alsook prikkelend, emotioneel, mysterieus en chaotisch op z'n tijd. Zwart en wit, donker en licht, zang en dans, luid en ingetogen, allerlei manieren die mij ultiem van de voorstelling hebben doen laten genieten.
LENTE/22/K. - O. Festival for Opera. Music. Theatre. (o-festival.nl)
#ofestival #rotterdam #lente22k #theaterzuidplein #ryandjojokarso
